کد مطلب:153921 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118
امام از مرگ خود خبر می دهد
امام سجاد علیه السلام می فرماید: شبی كه پدرم در صبح آن شهید شد من در خیمه خود بودم و عمه ام زینب از من پرستاری می كرد پدرم به خیمه خود رفت و جون غلام ابوذر كه در تعمیر اسلحه استاد بود شمشیر پدرم را صیقل می داد و شنیدم پدر بزرگوارم این اشعار را زمزمه می كرد:
یا دهر اف لك من خلیل
كم لك بالاشراق و الاصیل
من صاحب و طالب قتیل
و الدهر لا یقنع بالبدیل
و كل حی سالك سبیل
ما اقرب الوعد من الرحیل
و انما الامر الی الجلیل
«ای روزگار اف بر دوستی تو باد كه از طلوع آفتاب تا غروب، چه بسیار دوستان
را می كشی و در كشتن هم عوض و بدل نمی پذیری.»
و هر زنده ای رونده این راه است، چه نزدیك است وعده كوچ كردن و فرود آمدن در این منزلگاه و عاقبت كار به سوی پروردگار جلیل است» [1] .
یا دهر اف لك من خلیل
كم لك بالاشراق و الاصیل
من صاحب و طالب قتیل
و الدهر لا یقنع بالبدیل
و كل حی سالك سبیل
ما اقرب الوعد من الرحیل
و انما الامر الی الجلیل
«ای روزگار اف بر دوستی تو باد كه از طلوع آفتاب تا غروب، چه بسیار دوستان
را می كشی و در كشتن هم عوض و بدل نمی پذیری.»
و هر زنده ای رونده این راه است، چه نزدیك است وعده كوچ كردن و فرود آمدن در این منزلگاه و عاقبت كار به سوی پروردگار جلیل است» [1] .
[1] اعيان الشيعه ج 1/ ص 601 - مقاتل الطالبيين ص 13 - كامل ج 3/ ص 59 - ارشاد ص 232 - طبري ج 7/ ص 323.